Po śmierci  Ks. Kanonika Bronisława Wesołowskiego w Parafii  pw. Św. Wacława proboszczem  zostaje  ks. RYSZARD SALSKI.  Decyzję  taką   podjął w dniu 17.XII.1975r. bp dr Józef Rozwadowski. Służba w kościele Św. Antoniego stworzyła możliwości do poznania Tomaszowa Maz. i jego mieszkańców. Wnikliwie oceniał warunki pracy duszpasterskiej, doskonale orientował się w potrzebach parafii, którą obejmował. Rozbudowujące się w pobliżu osiedle mieszkaniowe stworzyło naturalną potrzebę budowy   kościoła.   Pełen zapału,  pionierskiego zaangażowania i poświęcenia, obok sumiennego wykonywania obowiązków duszpastersko-administracyjnych podejmuje myśl wybudowania nowej  świątyni  na  miarę  potrzeb  rozwijającej  się    parafialnej   społeczności.

    W podjętych zamysłach znajdował nieustanne wsparcie u Matki Bożej. Żarliwą modlitwę, umiłowanie i cześć dla Matki Bożej, jak płomień roznieca w sercach parafian, u których, znajduje akceptację  podjętego dzieła. Ich entuzjazm potęguje prośby o modlitwę do Boga za pośrednictwem Maryi Matki Kościoła. Dało to owoce w rosnącej liczbie wiernych wypełniających religijne życie, nie tylko w niedzielnej Eucharystii, wzrosła liczba członków Żywego Różańca, rozwijało się duszpasterstwo chorych przebywających w szpitalach, domach opieki społecznej i mieszkaniach prywatnych.
    Nieustanne  starania  o  zezwolenie,   pokonując  wszelkie,  istniejące w owych czasach trudności doprowadziły do ujęcia w planie inwestycji  na   rok   1978  budowę  kościoła   Parafialnego  w  Parafii Świętego Wacława w Tomaszowie Mazowieckim. Radość i dziękczynne modlitwy zrodziły Komitet Budowy Kościoła, który pod kierownictwem ks. Proboszcza i nieustannej pomocy Jego brata Hieronima, wykonał cały ogrom prac związany z przygotowaniem terenu pod budowę, stroną finansową i organizacyjną przyczyniając się do rozpoczęcia budowy. W dniu 21 lutego 1981 roku na Mszy Świętej,  którą celebrował ks. Biskup dr Władysław Ziółek poświęcono plac budowy i wszystkich akcesoriów związanych z realizacją tego przedsięwzięcia. Już w maju 1982 r. został oddany w stanie surowym kościół dolny. Na prośbę i wniosek Ks. Proboszcza Biskup Łodzi   dr  Józef  Rozwadowski   dekretem   z   dnia 24 września 1982 r. ustanawia dla nowego kościoła tytuł „Najświętszej Marii Panny Królowej Polski”. Dzień 15 maja 1983r. to niezwykły dzień, bowiem w obecności zaproszonych gości i całej Wspólnoty Parafialnej Ksiądz Biskup Rozwadowski poświęca górną część kościoła. W niedzielę 20.04.1986r. odbyło się uroczyste nabożeństwo   inauguracyjne   odprawiania   Eucharystii   i  innych   Nabożeństw w górnym kościele.   Msza   Święta   miała     bardzo   uroczysty    charakter,     dziękczynny i wzruszający do łez. Doniosły nastrój stał się dzięki ks. Proboszczowi Ryszardowi Salskiemu i Wszystkim, którzy przyczynili się do budowy  świątyni.  Uroczystość  po  wsze  czasy  wypełniła  radością nasze serca.
 Stał się nam Dom Boży, w którym nasz Duszpasterz gromadził wszystkich wiernych, w którym każdy czuł się potrzebny by czynić go coraz piękniejszym. Dom Boży, w którym nakarmiono głodnych, odziewano ubogich, otwarty dla każdego  łaknącego   wiary,  zatroskanego  by  znalazł   pociechę  w   strapieniu i  pogodnego   by radością  dzielił   się  z  innymi. Gromadził  ludzi pracowitych
i zdolnych by mieli gdzie zostawić ślady daru bożego. Zawsze rozbrzmiewał pieśnią i modlitwą. Ten dom gromadził tych, którym, dziejowe burze odebrały młodość,  walczących o  Polskę wolną od totalitaryzmu. Tu za sprawą ocalałych i Ks. Salskiego odsłonięto  zakazane niegdyś oblicze polskiej historii. To właśnie był powód dla którego powstała    Kaplica   Pamięci   Narodowej    im.  Ojca  Maksymiliana   Kolbego. W urnie o kształcie Paschału znajdują się prochy z miejsc kaźni i obozów koncentracyjnych wschodu i zachodu: Katynia, Miednoje, Ostaszkowa, Oświęcimia, Monte Casino i innych. Tu znalazły pocieszenie  zesłanych   na   Sybir. Cytując  słowa  Ks. Salskiego „dla obecnych i przyszłych pokoleń ma być czytelną szkołą i katedrą współczesnej historii Polski”.   Mówią  o  niej   tablice  upamiętniające  wybitnych   synów   Kościoła i Ojczyzny. W tej kaplicy jak nigdzie, czuje się ich obecność. Siła przekazu jaką to miejsce posiada nie pozostawi obojętnym wobec naszej historii nikogo, kto choć przez chwilę skłoni czoło przed Wielkimi.  Widniejący nad drzwiami cytat z III Części Dziadów Adama Mickiewicza winien nam  przypominać o Tych, którym tę Kaplicę poświęcono, a także o tych, którzy z wielkim oddaniem ją tworzyli.
        Napisali o tym w folderze wydanym przez zespół redakcyjny:
                                                                         Jerzy Buchalski i Roman Stasiak.

Wdzięczność jaka zagościła w sercach parafian dla Księdza  Ryszarda Salskiego za dobro jakie nam uczynił stanowić będzie nierozerwalną część historii naszego Kościoła  pw. Najświętszej Marii Królowej Polski. Taką zamierzamy przekazać następnym pokoleniom.

                                                         BÓG ZAPŁAĆ KSIĘŻE PROBOSZCZU.

                                                                                      Parafianie

Fundatorzy i opiekunowie Kaplicy Pamięci Narodowej

 

 

Przekazanie akt do Archiwum Państwowego